Op onderzoek uit

In de energie vind je jouw informatie

Er is zo veel informatie dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Dat geldt voor allerlei onderwerpen: voeding, klimaatverandering, gezondheid, noem maar op. Elke mening wordt wel bevestigd én onderuitgehaald door een onderzoek. Waar haal je informatie vandaan waar jij wat mee kunt? Zelf word ik altijd blij  van energiewerk. Daarmee kan ik verkennen wat voor mij van belang is, terwijl het ruimte laat voor andere manieren van kijken en ervaren.

© Anneke van Tricht 2020

Samen met een collega heb ik Covid-19 verkend. Op basis van dezelfde sessie komen we tot verschillende resultaten waar we ieder op onze eigen manier mee verder kunnen. Ze bestaan naast elkaar, als verschillende facetten van een diamant. In dit verslag beschrijf ik het facet dat voor mij zichtbaar wordt. Mijn collega voegt haar eigen conclusie toe.

Energetisch Covid-onderzoek: een spel met 7 deelnemers

We werken volgens de methode van de familieopstellingen. Gekleurde matjes vertegenwoordigen de elementen die een rol spelen in de situatie. Om te beginnen Mensen (M), Covid-19 (C) en de Reden van Covid-19 (R), later komen daar Aarde (A), Kosmos (K) en ten slotte Leven (L) en Dood (D) bij. Wij bemensen beurtelings verschillende matjes om te voelen en verwoorden wat er gebeurt in het krachtenveld van deze deelnemers.

De deelnemers vertellen hoe ze erbij staan en raken met elkaar in gesprek. In een aantal fragmenten lees je hoe ze voor zichzelf en met elkaar spreken, zonder dat ik een interpretatie of waardeoordeel aan hun woorden verbind.

Mensen, Covid-19 en Reden in gesprek

M (met een gevoel van beklemming:) Daar wil ik niet kijken want daar is C en die wil ik niet zien en daar wil ik niet kijken want daar is R en… Waaaah!!! Er is toch helemaal geen Reden?! Wat is nou de Reden van een virus! Daar wil ik ook helemaal niet bij stilstaan! Ah, ik kan niet stilstaan, ik doe gewoon m’n ogen dicht. (Op de vraag zich naar C toe te draaien: kijkt door een spleetje van één oog, gromt en zucht:) Ik wil niet ik wil niet ik wil niet!!! Ook boos! Vooral heel boos voel ik me!

C: Ik sta hier heel rustig naar je te kijken met een glimlach op m’n lippen – wat doe je toch moeilijk.

M: Moeilijk? Je bent levensbedreigend jij! ’t Ís toch moeilijk? Aaah, lelijkerd! Ik wil je niet!!!

M (nadat iemand op R is gaan staan: schreeuwt en stampt:) Waaaaaahhh!!! Ik wil niet meer !!!! Ik doe niet meer mee!!! (Kruipt in elkaar.) Ik zit klem. Ik kan het niet uithouden en ik ben razend en ik ben ervoor weggegaan en nu zit ik hier klem in een hoekje dat veel te klein is en ik kan geen kant meer op en het is donker en het houdt niet op en… Dit werkt ook niet! Is er dan geen oplossing?! Wat moet ik dan! Jij zegt dat je een reden bent, wat ben je dan voor reden? Zeg dan wat de reden is dan kan ik er wat aan doen.

R: Ik heb een enorme schaamte. Ik kan niet kijken, ik kijk naar m’n eigen voeten. Dit was de bedoeling niet. Er is iets heel erg fout gegaan en ik kan er niks aan doen. Het woord schaamte is te klein. Mijn hele bestaan is een soort ramp, ik wil niet bestaan en ik sta hier en ik kan nergens heen. Er is geen hulp, er is geen verlossing, er is geen relatie met wat ook. Ik zit vast en ik wil onzichtbaar zijn en ik wil niet dit.

Aarde en Kosmos komen erbij

M: Als A er is, dan richt ik me daarop. (Gaat op kussen zitten, met de armen om de knieën van A geklemd.)

A: Ik voel me moe, uitgeput, hier word ik niet blij van (M: Ik wel), ik ben uitgeput en zóóó verdrietig en dan doe jij dit en dan denk ik: nóg meer geven, moet ik nóg meer geven, ik heb jullie al zó veel gegeven, en nog is het niet genoeg…

M: Wij hebben toch alleen maar jou, waar moeten we ons anders aan vasthouden, waar is anders nog veiligheid te vinden. Zo voel ik mijn angst niet en dat is veel fijner.

A: Misschien… als je me loslaat… kun je me beter zien.

M: Wat heb ik daaraan… Nou voel ik me verplicht om je los te laten, maar ik durf niet, ik voel me afgewezen, en trouwens… Nu voel ik me weer bang, daarnet was ik woedend, dat was wel sterker. Wat moet ik als er virussen zijn die me dood willen maken, als alles me in de hoek drijft, als ik helemaal op mezelf word teruggeworpen. Het voelt veilig bij jou… ik kan ook nergens anders heen! Ik bedoel: ik lééf op jou, ik leef ván jou.

A: Dat is het juist: jij hebt mij nodig (M: Ja), ik jou niet. (M: Au – laat los) Zo heb ik meer ruimte. Meer rust. Zo kan ik beter ademhalen.

R: Ik voel me wiebelig. Slap. Maar niet meer zo… beschaamd als net. Het doet me wel iets dat A er is. (tegen A:) Ik heb iets te maken met de relatie tussen de M en jou. Ik ben niet beschaamd. Ik snap nou dat ik een Reden ben.

(…)

K: Diep in mij is de Aarde, met een hoop gekrioel. M erop, C, R, een problematische relatie tussen A en M… In mijn grootsheid is dit een heel klein onderdeeltje. Maar het vraagt wel aandacht. Ook van het grote geheel. Het is alsof er een lampje gevestigd moet worden op A. En er is veel aandacht voor A en M en alles wat hen betreft. Wat gebeurt er met M?

Reden confronteert Mensen

M: Ik zoek m’n houvast. Want ik wil C niet zien en R helemaal niet. Ik wil in de buurt van A komen, eigenlijk wil ik erop gaan liggen. En ik wil niet al die gevaren zien. Maar ik ben bang, heel bang en mijn enige houvast is A en ik vind gewoon dat ik recht heb op A. Daarom ga ik weer in de buurt ook al heeft A net gezegd dat ze afstand wil… Als M heb ik gewoon A nodig, ik kan niet zonder. Al die verhalen over leven op Mars of op  Neptunus, al die onzin, ik wil gewoon vaste grond onder m’n voeten, daarmee uit, basta. En ik haal eruit wat erin zit, ik wil mijn groenten uit A, ik wil mijn bloemen uit A, ik wil benzine uit A, ik wil gewoon hebben uit A. Net als altijd, is nog nooit een probleem geweest, die autoloze zondag was een belachelijk iets. Ik wil gewoon terug naar A, klaar. WEG! Wie is dat…

M: Wie is dat…

R: Kijk maar als je durft.

M: Wie ben je…

R: Hier is een spiegel…

M: O. Godsakker. Die energie is fout. Raak me niet aan! Je bent bedreigend. En een teenafdruk in mijn bil is  al levensgevaarlijk.

R: Ik…   Ben…   Jou…

M: Jij pakt mijn A af. Jij staat op mijn A, ik was bezig terug te gaan naar A waar al mijn belangen zijn en iets raakt mij aan. Ik voel als door een speld geprikt dat je niet A bent. Jij bedreigt me.

R: Jij vernietigt je eigen mogelijkheden, je vernietigt je eigen bestaansgrond, jij bedreigt jezelf en je soortgenoten, jij bedreigt A.

M: Jij steunt A hè? Jij bent een bondgenoot van A, zo praat jij.

R: En jij praat als een vijand van A, hoe zit dat?

M: Ik gebruik A zoals altijd, het is mijn vakantie, het is mijn tuin, het is mijn bloem het is mijn schoonheid, het is mijn uitje, het is mijn afleiding, het is mijn troost. Dat is A voor mij, klaar uit. Da’s best veel.

R: Oooit op het idee gekomen om dankjewel tegen A te zeggen?

M: Bemoei je met je eigen zaken. Wie ben jij?

R: Ik hou je een spiegel voor. Maar jij durft niet te kijken. Je wílt niet kijken.

M: Ik wil niet kijken. Weg met die spiegel. Waarom sta jij zo dicht op mijn geliefde A…

R: Geliefd?! Praat jij zó over een geliefde? Leegplukken, exploiteren, hebben, grijpen, graaien? Is dat wat jij onder liefde verstaat?

M: Dat is mijn grote houvast.

R: Je grote houvast, maar geen liefde.

M: Weg met die spiegel… Wat wil je met die spiegel.

R (met zachtere stem:) Dat je kijkt of je ergens liefde kunt zien. Hij zit in jou.

M (snauwt erdoorheen:) Als ik in de spiegel kijk dan zie ik mijzelf. Flikker op met je liefde. Je lijkt wel zo’n helderziende jij. Zo’n iri-spiri-praat. Ik moet in de spiegel kijken om de liefde – ik zie in de spiegel enkel mijzelf ja! Narcissus ziet zichzelf in het water. Dat is wat ik zie.

R: Dus je bent een narcist.

M: Dat zei ik niet. Maar die ziet ook zichzelf.

R: Ik vraag je om te kijken naar de liefde in de spiegel…

M: Ik zie mijzelf in de spiegel en dat is geen liefde.

R: Dus jij bent geen liefde.

M: Ik ben geen liefde, wat heb ik met liefde te maken. Het irriteert mij, die spiegel.

R: Hm-m. Dat mag je voelen.

M: Je bederft mijn pret op A. Wat heeft de liefde met mijn A te maken en het gebruik wat ik ervan nodig heb.

R: Heb je ooit liefde meegemaakt?

M: Geen idee, ik weet niet waar je het over hebt… Wat wil je van me?

R: Dat je kijkt. Dat je zoekt, tot je ergens een vonkje liefde ziet… Misschien herken je iets van A in jezelf, die jouw geliefde is, zeg je.

M: Allemaal prietpraat. Allemaal te moeilijk. Ik ben gewoon aards en ik wil gewoon mijn A.

R: Hebben hebben hebben…

M: Ja. En dat is heel gewoon. Dat is volkomen vanzelfsprekend, ik wil mijn vakanties, ik wil mijn groenten, ik wil naar de supermarkt, ik wil gewoon hebben als ik zin heb. Klaar. De wereld is er voor mij en niet andersom.

R: Maar de wereld is er bijna niet meer. De wereld is leeg en moe van jou geworden. Als je wilt dat de wereld blijft, dan zul je er ook voor de wereld moeten zijn. Niet alleen andersom. Anders is er straks geen wereld meer.

Ontwaken

M (naar A gericht:) Is het waar? Wat hij daar zegt?

A: Ik ben uitgeput. En zwaar en moe. Ik heb moeite om mij staande te houden. En ik heb niemand die voor mij in de bres springt. Ik ben alleen. Wat men met mij doet, daar zit ik willoos naar te kijken, maar het heeft effect op mijn wezen. En het effect tot nu toe is uitholling, uitputting, mijn vrolijkheid verdwijnt, mijn glans verdwijnt. En ik ben niet eens boos op M. Ik ervaar enkel het effect…

M: Ik schaam me…

R: Word eens wakker.

M: Als ik wakker word, word ik wakker in een nachtmerrie. Ben jij… R? Ik schaam me. Wat moet ik nou? Ik snap niet hoe ik nu verder kan. Óf ik verder kan. Moet ik ook maar gewoon doodgaan aan C… Maar ik voel ook iets wakker worden van ik wil niet doodgaan.

R: Wat jij wilt is aan jou, maar je hebt wel wakker te worden… Als jij wakker wordt, kan ik weer gaan.

M: Ik voel me wakker worden. Diep, diep in de kelder. En op de knieën de uitgang moeten zoeken. Uit de kelder. Terug. Naar ik weet niet precies wat.

Twee conclusies

Janneke Venema

De mens lijkt te ‘slapen’ en onwillig om te kijken naar zijn eigen gedrag en naar wat er werkelijk gaande is. De mens in angst voor Covid-19 slaat blind om zich heen: ‘Weg met het virus!’ Immers het kleinste virus laat zien hoe nietig te de mens is in al zijn grootheidswaan. De macht van een virus is zo groot als de mensen er bang voor zijn. De mens slaat in blinde paniek op de vlucht of ontsteekt in redeloze woede, want hij kan niet meer doen wat hij wil. De aarde als uitgebuite planeet kijkt eenzaam en droevig toe hoe de mens haar beschouwt als gratis winkelen. De balans is compleet zoek: de mens neemt, haalt, graait, buit uit enkel uit eigenbelang en de aarde geeft en geeft. ‘Is het dan nooit genoeg’ vraagt ze? De mens krijgt op een dag ‘ineens’ het virus dat alles stopt! De mens mag eindelijk op adem komen. Terwijl het virus zelf mensen de adem beneemt. Misschien zit in deze paradox ook een oplossing. De kosmos komt erbij en laat zijn lichtje schijnen. Licht is nodig, een nieuwe dag begint, de mens krijgt weer een kans. Hij mag ontwaken en in de spiegel kijken. Er is weerstand: ‘In de spiegel kijken? Wat ga ik daarin zien?’ Zonder liefde is de schuld en de schaamte niet te harden: ‘Hoe kon ik eeuwenlang liefdeloos mijn gang gaan en de aarde menen te bezitten als gratis bezit?’

Wil je ook in de spiegel kijken en je eigen levensliefde weer tot leven brengen? Maak dan een afspraak met Janneke Venema: 06 – 2479 6644, info@rebalancing-apeldoorn.nl

Anneke van Tricht

Voor mij komt het leven voort uit Licht en Liefde en beweegt het daar weer naartoe. Dan zegt Kosmos: ‘Er moet een lichtje worden aangestoken op Aarde’ en Reden houdt de Mensen een spiegel voor met het verzoek daarin te zoeken naar liefde. Dat ervaar ik als een uitnodiging om met een andere bril te kijken naar onszelf, naar elkaar, naar de aarde, naar leven en dood. Er wordt een lampje gevestigd op aarde, en daarbij kunnen we op zoek naar de herinnering aan, de herkenning van liefde. Iedereen heeft een kern van liefde in zich, hoezeer die ook vertroebeld kan zijn door angst, schaamte of hebzucht. Uit eigen ervaring weet ik hoeveel er verandert als zelfhaat verandert in zelfliefde. Als we angst, schaamte en hebzucht door een bril van liefde kunnen bekijken in plaats van ons er minachtend van af te keren. Ik voel in mezelf en zie om me heen hoe weggestopte angst ons de adem beneemt door Covid-19 (wat de longen aantast) of door de maatregelen die ermee gepaard gaan. Als het niet meer helpt om de ogen sluiten of weg te kruipen, kunnen we nog altijd in de spiegel kijken en erkennen dat we niet weten hoe we verder moeten. Dat is het begin van de ontdekkingsreis naar nieuwe mogelijkheden. Misschien kunnen we stoppen met het gevecht tegen Covid-19 ‘dat we alleen samen kunnen winnen’ en die ontdekkingsreis samen aangaan. Wil je jouw anker en kompas opdiepen uit de bagage van jouw leven? Maak dan een afspraak voor je eigen energetische verkenning. Anneke van Tricht: 06 4003 4247 of anneke@vlinderziel.nl

Passage

Afronden

Ik deed de oefeningen van de Tibetaan en slikte zijn kruiden. Bleef doorgaan met mijn onderzoek naar ‘leven in licht en liefde’. Balanceerde op de rand van overgave en ongeloof. En langzaam verdween de vleesboom uit het centrum van mijn aandacht.

Ik wandel en voel bomen buiten mij. De wild opgeschoten els laat een krachtige geel-groene stroom voelen die boven en beneden verbindt. Zonder streven. Dat is met al die bomen: ze zijn gewoon, ze leven, bieden huisvesting aan allerlei dieren. Daarbij maakt het niet uit of hun takken recht of krom zijn en wat de vorm van hun bladeren is. Als er mos, een bloem of zelfs een zaailing van een andere boom in hun holte groeit, blijven ze toch staan en zijn nog net zo boom. Ik heb me een stuk drukker gemaakt over wat er in mijn holte groeit.

De laatste tijd signaleer ik dat ik van alles aan het afronden ben en koppel dat aan de levensfase van Vruchtbare Vrouw die ten einde eind loopt. Mijn menstruatie komt met tussenpozen van 40 – 50 – 60 dagen, dat is wat anders dan elke drie weken tien dagen lang! Een ontmoeting met twee vriendinnen die ouder zijn dan ik, loopt spontaan uit op een soort Overgangsritueel en een ontroerende verwelkoming in de kring van Wijze Oude Vrouwen.

Als de praktijk van de gynaecologe na ‘Corona’ weer min of meer normaal open gaat, krijg ik de uitnodiging voor de jaarlijkse controle. Ik vind het net als altijd spannend. Extra spannend ditmaal, omdat ik besloten heb dat de boom eruit moet. Ze doet een inwendige echo, alles ziet er gezond uit. Het baarmoederslijmvlies is dun, zoals bij vrouwen in de overgang. En ze spreekt de verlossende woorden: “Hij is gekrompen. Het lijkt erop dat we lang genoeg gewacht hebben. Je bent het omslagpunt gepasseerd. Tenzij je weer zwaar gaat bloeden, zou ik nu geen behandeling aanraden.”

Dankbaar keer ik terug naar huis. Tijd om mij te bezinnen op de nieuwe fase waar ik in gegleden ben.

Boom ontworteld

Koorts?

Er heerst een griepgolf, dus de eerste dagen en nachten denk ik dat ik koortsaanvallen heb. Maar het is ook al de tweede keer dat het langer dan drie weken duurt voordat mijn menstruatie komt. En dat gevoel dat er van alles gebeurt in mijn buik… Langzaam begin ik te vermoeden dat dit nou opvliegers zijn. Trui uit trui aan. Een vest is handiger. Dekbed eraf, dekbed erop. Kruik terugzoeken. Dekbed er weer af.

Vorige week was ik bij de Tibetaanse arts. Ik kwam voor de vleesboom, maar hij leek meer geïnteresseerd in mijn spijsvertering, die inderdaad danig in de war was. Dat stelde mij een beetje teleur. En toch… Terwijl hij me onderzocht, voelde het alsof hij van alles uit mij trok. Dat gaf een gevoel van ontspanning. Hij behandelde drukpunten die stuk voor stuk gevoelig waren, leerde mij oefeningen om elke ochtend te doen en gaf kruiden om elke dag in te nemen. Een kuur van 40 dagen. De oefeningen zijn gericht op het doorstromen van energie, in beweging brengen wat vast zit, en loslaten – “U houdt veel te veel vast”. Ik oefen en slik. Er gebeurt van alles in mijn buik. Ik heb waarschijnlijk opvliegers. En mijn menstruatiepatroon verandert. Ik ben nu al nieuwsgierig naar de controle bij de gynaecologe, deze zomer.

Later in de week helpt een vriendin in een healing de vleesboom te verplaatsen van mijn baarmoeder naar buiten. Ik bedank de boom nogmaals voor wat ik allemaal van hem heb geleerd in de jaren dat ik hem nu met mij meedraag. Sjouw, kan ik inmiddels beter zeggen. De angst om het geleerde kwijt te raken als hij ontworteld wordt, verdwijnt als ik ontdek dat het verankerd is in mijn lichaam, in elke cel. Veel gaat over vrouw-zijn. En het klinkt misschien gek in Nederlandse oren, maar ook andere vrouwen met wie ik verbonden ben geweest, smulden daarvan. Voor hen leidt de healing tot de ontdekking dat ze niet zo veel kunnen met mijn ervaringen; ze vertrekken om hun eigen ontdekkingsreis te maken. Dan kan mijn boom weg, en hij wordt met zorg ontworteld en verplaatst. Buiten mijn ruimte zakt hij in de aarde, en mijn baarmoeder wordt doorgespoeld met liefde. Veel wandelen, en massages om alles in te wrijven, dat zijn de ‘postoperatieve’ adviezen. Een andere vriendin biedt onmiddellijk een massage aan. Alles beweegt.

tweerichtingsverkeer

In beweging

Wanneer je zelf in beweging komt, begint er ook van alles om je heen te bewegen. Sinds ik het besluit heb genomen dit jaar mijn vleesboom te verplanten, gebeurt mij dat. Een vriendin die ik lang niet had gesproken, vertelt dat zij jaren geleden – ook in de overgang – ook een vleesboom had en ook steeds meer bloed verloor. Zij is destijds naar een Tibetaanse arts gegaan, die haar fantastisch heeft geholpen. “Zou het voor jou ook wat zijn om naar hem te gaan voordat je je gynaecologisch laat behandelen?” In eerste instantie moet ik zuchten. Nóg een stap extra in het proces? Maar ik voel in mezelf en kijk naar zijn website en wil deze tussenstap toch wel zetten. Helemaal als ik opbel en hoor dat ik al snel terecht kan. Ik maak een afspraak.

Daarnaast beweegt er van alles in mijn buik. Rommelende darmen, meer en andere ontlasting dan ik gewend ben. Dan weer verstopt. Ik vrees dat m’n ingewanden helemaal in de war zijn van alle supplementen die ik slik om mijn bloedarmoede te verhelpen. Of zou het ook wat met mijn vleesboom te maken hebben? De huisarts (die overigens constateert dat mijn bloedwaarden nu goed zijn, hoera dat kan dus zonder staalpillen) reageert er niet op. Ik sta versteld: iedereen weet tegenwoordig toch hoe belangrijk goed functionerende darmen zijn voor je hele gezondheid? Ik neem probiotica, brouw een darmendrank en lees een paar spijsverteringsboeken.

Verder begin ik een zielskracht te voelen die nieuw is voor mij. Al is mijn energie nog niet op peil, ik merk dat ze wel volstaat om de roep van mijn ziel te volgen. Luisteren naar mijn lichaam en werken aan het verspreiden van licht en liefde. Bijvoorbeeld door dit blog te schrijven en healings te geven en ontvangen. Daarbij voel ik me ondersteund door het universum (of hoe je het ook wilt noemen): ik hoef niet alles zelf te doen, dat zou ik niet eens kunnen, en de kracht van de healings neemt toe. Dat maakt tegelijk dat ik er meer in geloof en zie wat een potentie dit werk heeft. Wat zou het fijn zijn als ik er meer van in de wereld kon brengen. Stel je voor dat dat is wat ik geboren mag laten worden…!

Het licht stroomt langs en door mijn lichaam

Dingen geboren laten worden

De afgelopen jaren heb ik in healings vaak schoongemaakt in mijn baarmoeder. Daarmee is veel angst opgeruimd. Er is nog genoeg wat ik spannend vind, maar de doodsangst is er inmiddels wel van af. Ik had verwacht dat met al dat schoonmaken en ophelderen de vleesboom vanzelf zou verdwijnen. Maar zo is het niet gegaan.

Wel is de missie in mijn leven helderder geworden, het gaat om Helen en Spelen, leven in Licht en Liefde. Dat doe ik steeds meer. Ik zoek en vind manieren om deze missie breder uit te dragen, maak voorbereidingen om haar in de wereld te brengen. Te baren, kun je zeggen. Maar het lijkt alsof de vleesboom het geboortekanaal verstopt. Alsof hij een moederkoek is die voor de uitgang van de baarmoeder ligt. Datgene wat voeding heeft gegeven, blokkeert nu de geboorte. Dan betekent de moed om dingen geboren te laten worden, ook de moed om het geboortekanaal gereed te maken. Het obstakel uit de weg te ruimen. Dat klinkt moordzuchtig maar zo voelt het niet. Het betekent een ‘Dankjewel voor alle voeding’ en nu ruimte maken voor de stroom van Licht en Liefde. Omdat ik nog niet weet hoe ik dat voor mijn lichaam moet doen, visualiseer ik hoe mijn lichaam in die stroom ligt. De stroom gaat erlangs en erdoorheen. Ik golf mee als wier in een rivier. Het is een lauwwarme stroom en het voelt weldadig. Dit is voor herhaling vatbaar. Het doet me denken aan een vakantie lang geleden in Frankrijk. Het was heel warm; we gingen met ons kleine gezinnetje in de stroom van een riviertje liggen en lieten ons meedrijven naar een strandje een stuk verderop. Overgave.

Tijd voor verandering

“Het gaat nu om de moed om dingen geboren te laten worden”, zegt de jonge witte berk aan de plas, en ze maakt de verbinding met mijn baarmoeder helder en laat me zien dat ik veel dingen heb vastgehouden en niet geboren liet worden, te beginnen met de dode vrucht van mijn miskraam. Vasthouden verbind ik onmiddellijk met vleesboom. Dan wiegt ze me zachtjes op de wind. “Laat alle angst varen.” Zó bang voor meer miskramen?

Het is januari 2020. Ik heb mijn baarmoeder nog steeds. Mijn vleesboom ook. En mijn menstruatie. Die is de afgelopen jaren veelvuldiger en uitbundiger geworden. De vleesboom was jarenlang stabiel, maar lijkt nu te groeien. Hij moest door mijn overgang verschrompelen, en ik opbloeien. Momenteel gaat het andersom. Ik heb een forse bloedarmoede en nog wat tekorten. Slik sinds anderhalve maand heel veel ijzer en andere supplementen, maar voel geen verbetering. Met de acupuncturiste bespreek ik hoe alle behandelingen lijken op dweilen met de (bloed)kraan open. Ik ga naar huis met de vraag: wat zou mijn lichaam meer ondersteunen: op deze weg doorgaan tot de overgang, of de vleesboom laten weghalen, of nog iets anders?

Als ik een paar dagen later mijn lief spreek, lijkt het alsof ik al een besluit heb genomen: dit jaar neem ik afscheid van de vleesboom! ’s Avonds mediteer ik hierover. Ik voel een diepe overgave aan wat nodig is. Aanvankelijk klampte ik mij aan mijn baarmoeder vast: die mocht niet verloren gaan! Daarna kreeg ik verdriet over haar: ze heeft het zwaar te verduren met die vleesboom, en het lukt mij niet haar zo te ondersteunen dat die verdwijnt. Nu voel ik dat ik eraan toe ben mijn volle verantwoordelijkheid te nemen. Dit jaar gaat de vleesboom eruit, en ik zal doen wat in mijn vermogen ligt om mijn baarmoeder te sparen en er een waardig proces van te maken, samen met mijn behandelaren. De voorbereidingen gaan van start.

Daarna kan ik dingen geboren laten worden.

Alles verandert

Hallo,

Ik ben Anneke van Tricht

Je bent welkom voor (energie) reading, healing en intuïtieve, creatieve begeleiding.

Daarnaast kun je bij mij een waterkan kopen om je drinkwater op te laden met liefde en dankbaarheid.

De website wordt verbouwd, dat kost tijd. Wil je meer weten of een afspraak maken? Bel 06 4003 4247 of mail naar anneke@vlinderziel.nl

  • Het gratis e-boek mandalatekenen blijft beschikbaar, klik op de betreffende pagina.
  • Hiernaast kun je je aanmelden voor de (onregelmatig verschijnende) nieuwsbrief Vlinderpost.

Vlinderziel, op reis naar innerlijke vrede

Nacht van de vluchteling

Ondanks alles

Nog twee weken, dan is er de Nacht van de vluchteling. Een initiatief van Stichting Vluchteling om geld in te zamelen voor noodhulp aan vluchtelingen wereldwijd. Ik loop mee, 40 kilometer tussen Nijmegen en Arnhem. Sponsor je me? Kijk op www.nachtvandevluchteling.nl/annekevantricht.

De afgelopen periode heb ik veel gewandeld. Dat deed ik al, omdat ik ervan houd en het mij goed doet. En nu is het tegelijk een oefening voor deze tocht. Onderweg bedenk ik triviale dingen zoals:

  • vluchtelingen krijgen geen gelegenheid te oefenen voor hun ongewisse tocht
  • als je moet vluchten, heb je geluk met een paar goede wandelschoenen
  • meer dan je dierbare bezittingen, heb je regenkleding en zonnebrand nodig
  • hoeveel eten en drinken kun je meenemen?
  • waar ben je welkom als vluchteling?
  • hoe kan het, dat we elkaar als mensen het basale recht op een veilige plek, met voldoende eten en drinken ontzeggen?
  • hoe kunnen we wereldwijd in deze basisbehoeften voorzien?

Ik heb geen antwoorden, alleen dankbaarheid voor het feit dat ik in een veilig land geboren ben. En ik ben blij met alle bijdragen die aan mijn wandeling gekoppeld worden. Zo doen we met elkaar het beetje dat we kunnen…

Wilgentuin

Twee knotwilgen
langs mijn pad vandaag
beide met opengebarsten stam
In de ene was een
volle vuilniszak gepropt
In de andere had
een liefdevolle hand
bloemetjes geplant
Kilometers later trof me
de vergelijking met
mijn baarmoeder:
Ik leer vuilnis opruimen
en bloemetjes planten