Maandelijks archief: december 2016

Vleesbomen volgens Christiane Northrup

In ‘Vrouwenlichaam, vrouwenwijsheid’ van gynaecologe, verloskundige en vrouwengenezer Christiane Northrup worden de vleesbomen beschreven in het hoofdstuk over de baarmoeder. Na de anatomische beschrijving volgt een paragraaf over onze culturele erfenis. Daar las ik de schokkende opmerking uit haar opleiding, dat ‘de baarmoeder er is om baby’s en kanker te laten groeien’. De baarmoeder werd gezien als het potentiële thuis van iemand anders. Als ze die functie had vervuld of als de vrouw geen kinderen kreeg, had de baarmoeder volgens de medische wetenschap geen waarde. Northrup corrigeert deze onderwaardering, omdat de baarmoeder een rol speelt bij de hormoonhuishouding, seksuele bevrediging, de stoelgang en de nierfunctie. Van oudsher wordt het bekken – met baarmoeder en eierstokken – geassocieerd met kracht, passie en creativiteit. Verwijdering van de baarmoeder raadt zij dan ook alleen aan als het echt noodzakelijk is. Maar – benadrukt zij steeds – er is geen goed of fout, het belangrijkste is dat elke vrouw haar eigen keuze maakt. (Verderop in het hoofdstuk schrijft zij over mogelijke behandelingen; daar ga ik niet op in, omdat ik daar eerder over geschreven heb.)

2e chakra

2e chakra

De energetische anatomie van baarmoeder en eierstokken hangt nauw samen; zo hebben veel vrouwen zowel endometriose aan de eierstokken als vleesbomen in de baarmoeder. Beide houden verband met het tweede chakra. De gezondheid van deze bekkenorganen hangt samen met de mogelijkheden van een vrouw om zowel financiële als emotionele overvloed en stabiliteit te creëren, om haar creativiteit volledig tot uitdrukking te brengen en met de mate waarin ze zich goed voelt over zichzelf en haar relaties met anderen. Daarbij kunnen haar verschillende behoeften – bijvoorbeeld aan emotionele steun en aan maatschappelijk succes – soms een harde concurrentiestrijd voeren. Onze cultuur leert ons dat we als vrouw niet alles kunnen hebben. Deze innerlijke strijd kan van invloed zijn op de bekkenorganen. De gezondheid van de baarmoeder is volgens Northrup een afspiegeling van de innerlijke emotionele realiteit en het geloof in zichzelf van de betreffende vrouw. Medisch helderziende Caroline Myss zegt dat vleesbomen onze nooit geboren creativiteit representeren, waaronder fantasiebeelden van onszelf die nooit tot uiting zijn gekomen en creatieve geheimen of onze andere ‘ikken’. Vleesbomen ontstaan ook als we levensenergie in uitzichtloze situaties laten vloeien, zoals banen of relaties waar we ons niet meer in thuis voelen.

Materieel bekeken zijn vleesbomen goedaardige tumoren van de baarmoeder. Ze zijn gemaakt van hard, kraakbeenachtig weefsel met een kronkelpatroon (vergelijkbaar met het materiaal van kunststof snijplanken). Twintig tot vijftig procent van de vrouwen heeft ze. Traditioneel medisch is de oorzaak onbekend. Vleesbomen zijn verantwoordelijk voor 33 procent van alle gynaecologische ziekenhuisopnamen en in Amerika de belangrijkste reden voor baarmoederverwijderingen. Gelukkig zie ik in Nederlandstalige informatie over baarmoederverwijdering vaak benoemd dat dit bij goedaardige aandoeningen zeker niet de eerste keus is!

Afhankelijk van de plaats en omvang kunnen vleesbomen klachten veroorzaken. De meest voorkomende zijn: bloedverlies, vooral doordat de baarmoeder niet goed kan samentrekken om de menstruatie te stoppen. Dan is het belangrijk in de gaten te houden of er bloedarmoede ontstaat, en zo nodig maatregelen te nemen. Pijn, druk op het bekken en vaak moeten plassen zijn andere mogelijke klachten. Veel vrouwen hebben echter vleesbomen zonder dat te weten, simpelweg doordat ze er helemaal niets van merken. Of een behandeling nodig is of niet, hangt af van de ernst van de klachten. Halfjaarlijkse of jaarlijkse controle is in eerste instantie voldoende. Vaak krimpen vleesbomen in de overgang.

Northrup geeft aanwijzingen voor een veranderd voedingspatroon. Daarnaast adviseert zij lichaamsbeweging, homeopathie en andere alternatieve geneeswijzen, ook voor vrouwen die ervoor kiezen vleesbomen te laten verwijderen. “Een operatie of het wegsnijden van de vleesboom op zich zal niet leiden tot een verandering van het fundamentele patroon in hun lichaam dat de groei van vleesbomen heeft bevorderd. Het is cruciaal om te luisteren naar wat onze lichamen proberen te vertellen en ons vermogen om heel te zijn te bevestigen.” Ze vertelt ook hoe je dat kunt doen. Het hoofdstuk sluit af met verhalen van vrouwen die de boodschap van hun baarmoeder ontdekten. Die gaan over verstikte creativiteit, problematische relaties op het werk of thuis en emotioneel ingrijpende ervaringen. De vrouwen kozen voor verschillende behandelingen, variërend van baarmoederverwijdering tot meditatie en klanktherapie.

Herken je iets of heb je totaal andere ervaringen en wil je dat delen? Je reactie is welkom! Klik op Plaats een reactie’.

(Dit blog gaat over de ontdekkingsreis die volgt op de vondst van vleesbomen in mijn baarmoeder. Volgende aflevering woensdag 4 januari ‘Helend reizen’)

Fijne boeken

fijne boekenAltijd op zoek naar betekenis en zin, verslond ik een tijdlang boeken die de betekenis van bepaalde aandoeningen konden duiden. Ik ben ermee gestopt. Al gaven ze vaak een waardevolle denkrichting aan, ik vind het uiteindelijk geen fijne boeken. Niet voor iemand zoals ik, met een groot talent om mezelf te veroordelen. Want veel van deze boeken zwaaien met een geheven vingertje hun boodschap in het rond: “Heb jij déze ziekte? Dan doe je dít fout !” Daar word je toch niet blij van, als je al zo tobt met alles wat je fout doet? Laat staan gezond.

Mijn vreugde was dan ook groot, toen ik geattendeerd werd op een ander boek. Ook vol zingeving, maar op een liefdevolle en open manier. Momenteel is het een beetje mijn lijfboek: ‘Vrouwenlichaam, vrouwenwijsheid’ van Christiane Northrup. Deze gynaecologe, verloskundige en vrouwengenezer beschrijft het vrouwenlichaam op een holistische manier, met aandacht voor de bouw en functie van onze organen, maar ook voor de manier waarop onze cultuur ernaar kijkt en voor invloeden van belangrijke ervaringen in het leven op gezondheid en ziekte. Alle vrouwelijke organen, seksualiteit, zwangerschap en kinderloosheid komen aan de orde. Met een apart deel over hoe je zelf je gezondheid kunt ondersteunen.

Daarmee kom ik bij de zelfhulpboeken. Ook buitengewoon boeiend, ook geen fijne boeken. Ze hielpen mij niet. Ze worden vaak gepresenteerd als een soort receptenboeken: Jantje heeft ontdekt hoe ‘het’ werkt. (‘Het’ is gezond, gelukkig, rijk, succesvol of iets anders worden.) Doe hetzelfde als Jantje, dan word jij het ook! Maar ik ben Jantje niet, en al maak ik hetzelfde mee, dan nog is het voor mij een andere ervaring dan voor Jantje. En daarom heb ik mijn eigen recepten nodig, die ik zelf zal moeten ontdekken. Het fijne van Northrup is dat ze je stimuleert om deze ontdekkingsreis aan te gaan en handvatten geeft voor onderweg.

En zo komen er de laatste tijd meer fijne boeken op mijn pad. Ik noem ‘De Transparante Mens’ van Bertien van Woelderen. Het is een handboek medische basiskennis met veel aandacht voor psychosomatiek. Van Woelderen legt onder meer uit hoe ervaringen en emoties veranderingen kunnen veroorzaken in de cellen van het lichaam. Zo wordt begrijpelijk hoe lichaam en geest samenwerken. En hoe we een beetje zelfzorg kunnen inbrengen in het dagelijks leven door de manier waarop we met onze gevoelens en ervaringen omgaan.

Verder kreeg ik het digitale werkboek ‘Voluit vrouw-zijn’ van Janneke Robers. Daar kom ik inhoudelijk op terug in 2017, want het is een cadeau aan mezelf waar ik volgend jaar elke week een stukje in ga werken. Ik kreeg het aangeboden toen ik ontdekte dat ik bang was voor mijn lichaam (zie vorige week). En omdat ik inmiddels weet dat gevoelens en emoties daar iets mee te maken hebben, heb ik ook ‘Het gevoelsorkest’ aangeschaft. Dat is geen boek maar een spel om te leren bewuster te luisteren naar de verschillende klanken van je gevoelens, ze allemaal een plaats te geven in je orkest en te kijken wie de dirigent is. Gemaakt voor de begeleiding van kinderen, en mijn innerlijke kind wordt er vrolijk van!

Mijn tips voor het vinden van fijne boeken: 1) ga niet zoeken maar vind ze, ze komen als vanzelf naar je toe via vrienden, recensies of omdat je oog er toevallig op valt 2) voel wat ze in jou aanspreken of versterken – je innerlijke criticus, je hart of nog iets anders 3) ga na of ze de juiste weg aanduiden of een instrument aanreiken waarmee je je innerlijke kompas kunt ijken.

 (In dit blog beschrijf ik mijn ontdekkingsreis naar vitale gezondheid, die begon met de vondst van vleesbomen in mijn baarmoeder. Volgende aflevering woensdag 28 december: ‘Vleesbomen volgens Northrup’)

Bang voor lichaam

Bang voor lichaamEen leven lijkt wel op een ui: allemaal laagjes om een kern heen. Heb je de ene laag afgepeld, komt er een volgende tevoorschijn. Had je gedacht het centrale knelpunt van je leven op te lossen, blijkt er weer wat onder te zitten. Ik beland bij: bang voor lichaam.

Had ik al verteld dat ik een hele tijd heb rondgelopen met het idee ‘eigen schuld – dikke bult’? Letterlijk. Dat ik iets fout had gedaan met als gevolg mijn vleesboom. Als straf bijna. Maar dat idee is gaandeweg verdwenen. Het is genadeloos en gemeen, het past bij de slechte regisseur (zie vorige week). Ik weet niet wanneer het veranderde, maar nu voel ik dat mijn lichaam het beste doet wat het kan doen. En dat mijn wezen (of ziel) ook het beste doet wat het kan doen. Samen gaan we zo goed mogelijk om met wat we in het leven tegenkomen.

Maar als mijn darmen weer verstopt zitten, is dat dikke schrik! Wég vertrouwen… Mijn baarmoeder voelt alsof er een kind tot aan mijn navel zit. Ik zeg tegen de acupuncturiste: “Straks heb ik een buik vol kanker.” Ze behandelt de verstopping succesvol en stuurt me naar de gynaecoloog. Die stelt mij meer dan gerust: er is niets meer dan de vleesboom, en die is maar 1 centimeter gegroeid. En ze zegt, anders dan de vorige: “Als je ertoe besluit dat je hem weg wilt laten halen, kan ik je uitstekend opereren zonder je baarmoeder te verwijderen.” Sjonge, wat een opluchting! Plotseling wordt een operatie net zoiets als een bevalling: het liefst blijf ik thuis, maar als het nodig is, is het fijn dat het ziekenhuis uitkomst kan bieden.

Toch voel ik – zonder de kwade regisseur – angst voor mijn lichaam. De volgende laag van mijn ui. Ik let de hele week op waar ik nou precies bang voor ben en kom heel wat tegen. Bang voor kwalen, bang voor te veel lichaam, bang voor mijn seksualiteit, bang om mijn emoties te voelen. Een paar keer ga ik in bad liggen of in bed met een kruik en laat een van de bange gevoelens komen. De angst voor kwalen bijvoorbeeld, blijkt een oude van de regisseur te zijn. Kwalen, vooral als ze tot ziekenhuisbehandeling leiden, waren in zijn visie een bewijs van mislukking. Opnieuw zet ik hem eruit en stel er mijn eigen visie tegenover. Kwalen kunnen pure pech zijn, of bijvoorbeeld een signaal om het rustiger aan te doen. In elk geval geven ze aan dat het lichaam liefdevolle zorg nodig heeft. Met mislukking hebben ze niets te maken, en voor niet bestaande kwalen hoef ik niet bang te zijn.

Deze belangstellende observatie van mijn angsten maakt mij zachter voor mezelf. Een veiligheidspantser zakt weg. Spanning in mijn lichaam neemt af. Luisteren naar mijn lichaam betekent voelen waar ik behoefte aan heb en mezelf dat geven. Een knuffel bijvoorbeeld. Een pauze. Een blik op de vogels in de tuin. Ik krijg het werkboek ‘Voluit vrouw-zijn’ aangeboden. Bijzondere timing toch? Ik bestel het.

(In dit blog beschrijf ik de belevenissen die mij toevallen sinds de ontdekking van vleesbomen in mijn baarmoeder. Volgende aflevering 21 december: Interessante boeken)

Regie in eigen hand

Ik zou schrijven over heimwee, maar dat moet maar even wachten. Deze week heb ik zo’n belangrijke ontdekking gedaan dat ik daarover wil vertellen! Ze sluit aan bij de straalangst en bij de vraag of ik al dan niet een operatie nodig zal hebben om mijn vleesbomen te verwijderen. Ik heb mijn regie in eigen hand genomen.

Wat gebeurde er?

Ik hoorde ergens in mij een stem die mij voorhield dat ik op een operatie afstevende. “Kijk dan, je buik groeit. Jouw ontdekkingsreis is zinloos, die zal je niet helpen. Al je moeite voert je alleen maar naar een mislukking en dan word je geopereerd.” Deze stem wilde ik niet horen. Ik wilde niet dat het waar was wat hij zei en ik was bang voor hem en ik stopte mijn oren dicht maar hij klonk vanbinnen. “Net zoals je mislukt bent in je carrière. En straks krijg je kanker en dat wil je dan natuurlijk ook alternatief behandelen en dat zal ook mislukken en dan ga je dood en het enige wat je je zult herinneren is dat je wéér mislukt bent.”

Eigenlijk zou je boos moeten worden als iemand zulke nare dingen tegen je zegt! Maar ik voelde alleen maar mijn kracht en vertrouwen wegstromen, ik liep leeg als een ballon en werd heel klein en bang. Een gevoel dat ik heel goed ken, omdat ik het heel vaak heb meegemaakt. Ditmaal vatte ik moed en onderzocht waar hij vandaan kwam. Ik deed een reading voor mezelf en belandde in een vorig leven.

door een poort van bomen naar regie in eigen handIk was een slavin in Egypte in de twaalfde eeuw voor Christus. Een hooggeplaatste man nam mij tot partner, waardoor ik werd vrijgemaakt uit de slavernij. Hij hield niet van me maar vond me knap en wilde met mij pronken. Daarvoor moest ik me gedragen zoals hij zei, opdat hij zich niet voor mij hoefde schamen. Hij liet me altijd mijn onwaardige afkomst voelen en dat ik dankbaar moest zijn dat hij mij wilde hebben. Mijn leven was eenzamer en ellendiger dan toen ik slaaf was en ik moest hem wel gehoorzamen om enigszins leefbaar te kunnen leven. Ik stierf met het gevoel dat ik was mislukt en niets waard was; dat had hij me steeds ingeprent om mij klein, afhankelijk en gehoorzaam te houden. Hij had de regie. En hij zat nog altijd comfortabel in de regisseursstoel van mijn eenentwintigste-eeuwse leven. Ik had die plek voor hem vrijgehouden, en hij voedde nog altijd mijn mislukking, nietswaardigheid en afhankelijkheid. Ik ontsloeg hem uit de rol van regisseur, bedankte voor de leerzame ervaringen en de kracht die ik inmiddels had opgebouwd, en liet hem vertrekken naar de rest van zijn energie. Toen heb ik mijn regie in eigen hand genomen en al mijn ruimte opgevuld met mijn eigen energie. Bij deze rolwisseling passeerde ik een ‘poort’ van twee zeer oude bomen. Ik heb hem voor de poort achtergelaten en ben er zelf doorheen gegaan.

Deze reading werpt een nieuw licht op mijn steeds terugkerende gevoel van nietswaardigheid, mijn overdreven dankbaarheid als ik ‘er mag zijn’, mijn zogenaamde mislukkingen, mijn afhankelijkheid van en boosheid op mannen. Al deze puzzelstukjes vielen op hun plaats. Het was een opluchting om dit te zien, maar ik merk nu dat ik er nog niet meer klaar ben. Ik ben geïndoctrineerd na eeuwen van gehoorzaamheid (Stockholmsyndroom) en heb tijd nodig om weer helemaal van mezelf te worden. Te leren regisseren, zeg maar. Wordt vervolgd.

(In dit blog onthul ik de levenslessen die ik leer naar aanleiding van de vleesbomen in mijn baarmoeder. Volgende aflevering woensdag 14 december)